محمدمهدی شمس‌الدین
|
| |
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| تاریخ تولد | ۱۹۳۶م |
| محل زندگی | نجف - بیروت |
| تاریخ وفات | ۲۰۰۱م |
| محل دفن | مسجد امام صادق بیروت |
| شهر وفات | بیروت |
| اطلاعات علمی | |
| استادان | سید محسن حکیم • آیت الله خویی |
| محل تحصیل | عراق -نجف |
| تألیفات | نظام الحكم والإدارة فی الإسلام • انصار الحسین |
| سایر | نظریه ولایت امت بر خویش |
| فعالیت‌های اجتماعی-سیاسی | |
| سیاسی | همکاری در تاسیس مجله الاضواء و حزب الدعوه • رئیس و نائب رئیس مجلس اعلای شیعیان لبنان |
| اجتماعی | تأسیس مسجد امام صادق(ع) بیروت |
محمدمهدی شمس‌الدین (۱۳۱۲- ۱۳۷۹ش)، عالم دینی، نظریه‌پرداز سیاسی لبنانی و رئیس مجلس اعلای شیعیان لبنان بود. فعالیت‌های علمی و سیاسی خود را در نجف با شاگردی نزد سید محسن حکیم و آیت الله خویی آغاز کرد. همکاری با سید محمدباقر صدر و محمدحسین فضل الله در تأسیس حزب الدعوه و مجله الاضواء از مهم‌ترین فعالیت‌های سیاسی او در عراق بود. شمس الدین در ۱۹۷۵م، نیابت شورای عالی شیعیان لبنان به ریاست امام موسی صدر را پذیرفت. پس از ناپدید شدن امام موسی صدر در سال ۱۹۷۸م، او ریاست این شورا را بر عهده گرفت و در ۱۳۷۲ش به طور رسمی به عنوان رئیس مجلس اعلای شیعیان لبنان انتخاب شد.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران او به رغم جانبداری از این انقلاب، بر استقلال هویتی شیعیان لبنان تأکید داشت. تأسیس حزب الله لبنان و به ویژه درگیری‌های خونین جنبش امل با حزب الله تأثیری عمیق در اندیشه و رفتار سیاسی او گذاشت. به دنبال این درگیری‌ها، نظریه ولایت امت بر خویش را در رویارویی با نظریه ولایت فقیه مطرح کرد. از وی آثار بسیاری چون نظام الحکم والإدارة فی الإسلام و انصار الحسین برجا مانده است.
زندگی‌نامه
محمدمهدی شمس‌الدین در ۱۵ شعبان ۱۳۵۳ق (۱۳۱۲ش) در نجف به دنیا آمد. پدرش، عبدالکریم، از علمای لبنان بود که سال‌ها در نجف به تحصیل و تدریس اشتغال داشت. محمدمهدی، ۳۳ سال از عمرش را در عراق گذراند، در این مدت علاوه بر تحصیل علوم دینی نزد فقهایی، چون سید محسن حکیم و سید ابوالقاسم خویی، فعالیت‌های فرهنگی، اجتماعی و سیاسی نیز داشت.
شمس‌الدین در ۲۱ دی ۱۳۷۹ش برابر با ۱۵ شوال ۱۴۲۱ق در ۶۷ سالگی درگذشت و در مسجد امام صادق(ع) که خود در بیروت تأسیس کرده بود، به‌خاک سپرده شد.
فعالیت‌ها در عراق و لبنان
فعالیت‌های فرهنگی و سیاسی شیخ محمدمهدی شمس‌الدین در دو کشور عراق و لبنان انجام شد.
عراق
شمس الدین در نجف با محمدرضا مظفر، سید محمدباقر صدر و سید محمدحسین فضل‌الله در راه‌اندازی مجله‌الاضواء مشارکت ورزید.
شمس‌الدین در ۱۹۵۷م در تأسیس حزب الدعوة الاسلامیة با سید محمدباقر صدر همراهی کرد. بسیاری از طلاب لبنانی که در حوزه علمیه نجف مشغول به تحصیل بودند تحت تأثیر شمس الدین و هم‌وطنش، سید محمدحسین فضل الله، به این حزب پیوستند و بیشتر آنان پس از بازگشت به لبنان پایه‌گذار فعالیت‌های سیاسی و حزبی به ویژه حزب الله شدند.
لبنان
شمس‌الدین در ۱۹۶۹م به لبنان بازگشت و ریاست انجمن خیریه فرهنگی را که در ۱۹۶۶م تشکیل شده بود برعهده گرفت و تا ۱۹۷۵م به فعالیت‌های فرهنگی و فکری و تبلیغی اشتغال داشت.
شمس‌الدین در ۱۹۷۵م با عضویت در شورای عالی شیعیان لبنان به ریاست امام موسی صدر، نیابت او را پذیرفت. از ۱۹۷۸ با ناپدید شدن امام موسی صدر در جریان سفرش به کشور لیبی، عملاً ریاست این شورا برعهده او قرار گرفت. در ۱۳۷۲ش که پانزده سال از ناپدید شدن امام موسی صدر می‌گذشت، بار دیگر امام موسی صدر به عنوان رئیس افتخاری، شمس الدین به طور رسمی به عنوان رئیس مجلس اعلای شیعیان لبنان انتخاب شد.
اندیشه سیاسی
شمس الدین در ۱۹۵۴م کتاب نظام الحکم والاداره فی الاسلام را تألیف کرد تا به جریان سکولار و به طور مشخص به کتاب علی عبدالرازق (الاسلام و اصول الحکم) که بیست سال پیش از آن منتشر شده بود پاسخ دهد. خود وی انگیزه‌اش را از تألیف این کتاب، اثبات وجود الگو و نظام حکومت در اسلام و رد گسست میان دین اسلام و حکومت دانسته است.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران در ۱۹۷۹ شمس الدین به رغم جانبداری از این انقلاب و رهبری آن، بر استقلال هویتی شیعیان لبنان تأکید ورزید و با توجه به وضعیت تنوع طائفه‌ای و مذهبی لبنان، نیروهای سیاسی شیعه را از تقلید و تکرار تجربه جمهوری اسلامی در لبنان برحذر داشت.
تأسیس حزب الله در ۱۹۸۲ که با انشعاب برخی اعضای اسلام‌گرای متمایل به ایران از جنبش امل روی داد و به ویژه درگیری‌های خونین این دو جنبش شیعی در سال‌های ۱۹۸۸ و ۱۹۸۹ تأثیری عمیق در اندیشه و رفتار سیاسی شمس الدین برجای نهاد.
شمس الدین به جنبش امل که تشکیلاتی تقریباً غیر ایدئولوژیک، معتدل و ملی‌گرا بود تعلق خاطر عمیقی داشت و حمایت‌های ایران از حزب الله که پروژه‌ای سیاسی- انقلابی و فراملی را دنبال می‌کرد و جدایی از جنبش امل، برای شمس الدین خوشایند نبود. به دنبال درگیری‌های امل و حزب الله، شمس الدین نظریه ولایت امت بر خویش را در مقابله با نظریه ولایت فقیه ارایه کرد. او پس از طرح «نظریه ولایت امت بر خویش» در موضع منفی خود نسبت به دموکراسی که در دهه چهل میلادی در کتاب نظام الحکم و الاداره فی الاسلام مطرح کرده بود، تجدید نظر کرد و در مقدمه چاپ جدید این کتاب در ۱۹۹۰ تصریح می‌کند که در چاپ نخست به منافات مطلق دموکراسی با اسلام اعتقاد داشته است؛ ولی اکنون به این باور رسیده است که در دوران غیبت امام معصوم، دموکراسی عامل مشروعیت نظام سیاسی است و اعمال اراده امت مبتنی بر وجود سازوکارهای دموکراتیک است.
وی در این نظریه می‌کوشد مفهوم «امت» را به عنوان مفهوم اساسی در نظام سیاسی اسلامی برجسته کند و اختیاراتی را که نظریه ولایت فقیه به فقیه جامع الشرائط می‌سپارد، به امت بسپارد.
شمس الدین در سفرهای متعددی که در اواخر دهه نود به کشورهای عربی داشت، شیعیان عرب را به ادغام و آمیختن با جوامع عربی‌شان فراخواند وافزون بر این کوشید تا میان نظام‌های سیاسی عرب و جنبش‌های اسلام‌گرای معارض، مصالحه برقرار کند.
او از فتوای رهبر انقلاب ایران، در حرمت قمه زنی، حمایت می‌کرد.
آثار
شمس‌الدین با آنکه در دوره طلبگی، درگیر فعالیت‌های اجتماعی و فرهنگی بود، در نجف به نگارش و تألیف روی آورد. او آثار زیادی در زمینه‌های فقه، فلسفه، تاریخ و جهان اسلام ارائه نمود. نوآوری و خلاقیت همراه با واقع‌گرایی و توجه به مقتضیات حقیقی جهان اسلام و اتکا بر میراث فرهنگی تشیع و وفاداری به آنها از ویژگی‌های تألیفات او است. شمس‌الدین به نهج‌البلاغه علاقه وافر داشت و چهار اثر دربارهٔ مسائل نهج‌البلاغه نوشت.
کتاب‌های نظام الحکم والإدارة فی الإسلام و انصار الحسین(ع) از مشهورترین تألیفات او به‌شمار می‌روند. برخی آثار شمس‌الدین در عراق، تعجب بزرگانی نظیر سید محمدباقر صدر را برانگیخت.
پانویس
- ↑ حائری، روزشمار شمسی، ۱۳۸۶ش، ص۷۲۷.
- ↑ ، دانشنامه اسلام معاصر.
- ↑ ، سایت اسلام‌تایمز.
- ↑ ، سایت تبیان.
- ↑ ، دانشنامه اسلام معاصر.
- ↑ ، دانشنامه اسلام معاصر.
- ↑ ، دانشنامه اسلام معاصر.
- ↑ دوانی، مفاخر اسلام، ج۴، ص۳۶۳
- ↑ ، پایگاه مؤسسه فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر.
- ↑ ، پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه.
- ↑ ، دانشنامه اسلام معاصر.
- ↑ ، دانشنامه اسلام معاصر.
- ↑ ، دانشنامه اسلام معاصر.
- ↑ ، دانشنامه اسلام معاصر.
- ↑ مرادی رودپشتی، «مبانی نظریه سیاسی ولایت امت بر خویش»، ص۱۶۸.
- ↑ ، دانشنامه اسلام معاصر.
- ↑
- ↑ ، وب‌سایت ویستا.
منابع
- آثار شمس‌الدین، سایت آرشیو، تاریخ بازدید: ۶ آذر ۱۳۹۹ش.
- آیت‌اللَّه شیخ محمدمهدی شمس‌الدین، سایت تبیان، تاریخ بازدید: ۶ آذر ۱۳۹۹ش.
- پروژه حذف فیزیکی و سیاسی حزب الله لبنان، پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه، مجله اخبار شیعیان مرداد ماه سال ۱۳۸۹ شماره ۵۷.
- حائری،علی، ، قم، مرکز پژوهش‌های اسلامی صدا و سیما، ۱۳۸۶ش.
- دوانی، علی، مفاخر اسلام، انتشارات امیرکبیر، تهران، ۱۳۶۴ش.
- رحلت شیخ محمدمهدی شمس‌الدین، رئیس مجلس اعلای شیعیان لبنان، سایت اسلام تایمز، تاریخ بازدید: ۶ آذر ۱۳۹۹ش.
- سالروز تأسیس مجلس اعلای شیعیان لبنان؛ اولین مرکز شیعه، پایگاه مؤسسه فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر، تاریخ بازدید: ۶ آذر ۱۳۹۹ش.
- شمس‌الدین، محمدمهدی (نجف ۱۹۳۶- بیروت ۲۰۰۱)، دانشنامه اسلام معاصر، تاریخ بازدید: ۶ آذر ۱۳۹۹ش.
- کتابشناسی محمدمهدی شمس‌الدین، سایت ویستا، تاریخ بازدید: ۶ آذر ۱۳۹۹ش.
- مرادی رودپشتی، مجید، «مبانی نظریه سیاسی ولایت امت بر خویش»، مجله علوم سیاسی، دوره۲۱، شماره۸۱، بهار ۱۳۹۷ش.
- مزینانی، محمدصادق، قمه‌زنی زیر تیغ نقد از زاویه‌ای دیگر، منبع: پگاه حوزه ۱۳۸۸ش، شماره ۲۷۱.
پیوند به بیرون